Kalarepa

Częścią jadalną kalarepy jest zgrubiała, mięsista i soczysta łodyga, ale również i liście mogą być jadalne. Jest to warzywo o dużych walorach smakowych. Ponieważ ma bardzo krótki okres wegetacji, daje na wiosnę pierwsze plony warzyw z działki. Uprawa kalarepy nie jest trudna i może być prowadzona przez cały sezon.
Odmiany

Dvorskiego — odmiana najwcześniejsza. Wiedeńska Biała 1_ odmiany wczesne, przy niskich tem-Wiedeńska Fioletową) peraturach wybijają w pędy nasienne. odmiany średniowczesne. Delikates Biała Delikates Fioletowa Niebieska Masłowa — odmiana średniowczesna o delikatnym smaku. Goliat Biała — odmiana późna, dobra do przechowywania zimowego mająca bardzo duże zgrubienia. Okres wegetacji (od sadzenia do zbioru) odmian wczesnych 40—50 dni, odmian późnych 70—80 dni.
Wymagania klimatyczne i glebowe

Kalarepa ma mniejsze wymagania od innych kapustnych, co do ilości próchnicy w glebie. Żle natomiast znosi niedobór wody, wytwarzając wówczas zgrubienia zdrewniałe i spękane. Dobrze rośnie i rozwija się w temperaturze 12—18°C. Warzywo to jest delikatne i smaczne, jeśli rośnie szybko, bez zahamowań. Uprawa roli i nawożenie Kalarepę uprawiamy w drugim roku po oborniku, ponieważ źle* reaguje na świeży nawóz. Można ją również uprawiać na kompoście. Nawożenie mineralne stosujemy jak u innych ka­pustnych. Kalarepa lubi glebę pulchną.
Siew, sadzenie, pielęgnacja, zbiór

Dla uprawy wczesnej przygotowujemy rozsadę w inspekcie (jak dla kapusty wczesnej) i wysadzamy do gruntu w połowie kwietnia. Zbioru dokonujemy w początkach czerwca. Na zbiór średniowczesny wysiewamy odmiany średniowczesne w połowie kwietnia na rozsadnik, osiągając zbiór w lipcu. Na zbiór je­sienny wysiewamy odmiany wczesne w końcu czerwca i wysa­dzamy je w sierpniu. Aby przechować kalarepę przez zimę, wy­siewamy odmiany późne w końcu czerwca i wysadzamy w sierp­niu. Rozstawa sadzenia dla odmian wczesnych: 20 X 15 cm; dla póź­nych: 30x25 cm lub 40x40 cm. Rozsady nie należy sadzić głębiej niż rosła na rozsadniku. Kalarepę zbiera się stopniowo, w miarę jak dorasta. Tylko od­miany późne zbiera się jednorazowo przed przymrozkami. Naj­lepiej wyrywać ją z korzeniami i zadołować w piwnicy lub przechowywać w piwnicy na pryzmie czy na półkach. Jest to warzywo o dużej wartości odżywczej, niedoceniane przez działkowiczów. Uprawa jego jest łatwa, zasługuje więc na spopularyzowanie. Częścią jadalną są duże fryzowane liście.
Odmiany
Niski Zielony Kędzierzawy — odmiana o wysokości 10—20 cm; krótki okres wegetacji. Może zimować pod śniegiem, liście nie mają goryczki. Wadą jej jest to, że liście brudzą się od ziemi. Średniowysoki Zielony Kędzierzawy — odmiana o wysokości do 60 cm, mniej wytrzymała na mróz.
Wymagania klimatyczne i glebowe

Jarmuż wytrzymuje temperatury do —20°C. Ma najmniejsze wymagania glebowe z grupy warzyw kapustnych. Daje dobry plon nawet na słabszych glebach. Uprawa roli i nawożenie Uprawiamy go jako roślinę poplonową po wszystkich warzy­wach, z wyjątkiem kapustnych. Można go uprawiać w drugim roku po oborniku. Nawożenie mineralne — takie samo, jak u ka­pusty wczesnej. Jarmuż możemy zasilać 3 razy saletrą amonową.
Siew, sadzenie, pielęgnacja, zbiór

Jarmuż na rozsadniku wysiewa się w drugiej połowie maja i na początku czerwca. Późny siew poprawia jakość, bo liście przeznaczone do spożycia jesienią nie są jeszcze zbyt stare. Roz­sadę sadzi się w końcu czerwca lub w drugiej połowie lipca w rozstawie dla odmiany niskiej — 40x40 cm, dla odmian wy­sokich — 60 x 50 cm. Jarmuż można również w końcu czerwca wysiewać od razu na miejsce stałe. Przy późniejszej uprawie możemy go sadzić gęściej — do 32 roślin na 1 m2. Zbiór roz­poczynamy w listopadzie, zostawiając rośliny w gruncie i zbie­rając liście przez- całą zimę.

29.12.2010. 14:42