Endywia
Endywia nie tworzy zbitych główek, lecz luźne rozety liści falistych, wycinanych albo karbowanych. Są one grube, jędrne i soczyste. Endywię uprawiamy na zbiór jesienny i wczesno-zimowy.
Odmiany najbardziej znane to:
Eskariola Paryska — szerokie faliste liście tworzą dużą rozetę o kształcie filiżanki.
Zielona Duża Kędzierzawa — liście wąskie, długie, kędzierzawe ułożone są luźno, prawie poziomo.
Wymagania endywii są takie same jak sałaty. Jest to tylko trochę mniej wymagająca co do gleby, ale nie znosi długotrwałej suszy.
Endywię wysiewamy w końcu maja i na początku czerwca na rozsadniku. Lepiej kiełkuje na świetle, więc nasion nie przykrywamy. Sadzimy rozsadę w lipcu, a zbieramy od połowy października aż do mrozów. Rozstawa roślin 40 x 30 cm.
Aby endywia nie była gorzka, trzeba ją wybielić. W tym celu na 3 tygodnie przed zbiorem wiążemy wyrośnięte rośliny w dość ścisły pęk, podnosząc rozety ostrożnie ku górze i używając sznurka, słomy łub rafii. Liście muszą być wówczas suche, gdyż inaczej będą gniły od środka. Podlewamy bardzo ostrożnie, aby nie moczyć liści. Po upływie 2—3 tygodni główki wycinamy. Endywia jest wówczas smaczna, goryczkę mają tylko liście zewnętrzne.
29.12.2010. 15:00