Endywia

Endywia nie tworzy zbitych główek, lecz luźne rozety liści falistych, wycinanych albo karbowanych. Są one grube, jędrne i soczyste. Endywię uprawiamy na zbiór jesienny i wczesno-zimowy. Odmiany najbardziej znane to: Eskariola Paryska — szerokie faliste liście tworzą dużą rozetę o kształcie filiżanki. Zielona Duża Kędzierzawa — liście wąskie, długie, kędzierza­we ułożone są luźno, prawie poziomo. Wymagania endywii są takie same jak sałaty. Jest to tylko trochę mniej wymagająca co do gleby, ale nie znosi długotrwałej suszy. Endywię wysiewamy w końcu maja i na początku czerwca na rozsadniku. Lepiej kiełkuje na świetle, więc nasion nie przykry­wamy. Sadzimy rozsadę w lipcu, a zbieramy od połowy paździer­nika aż do mrozów. Rozstawa roślin 40 x 30 cm. Aby endywia nie była gorzka, trzeba ją wybielić. W tym celu na 3 tygodnie przed zbiorem wiążemy wyrośnięte rośliny w dość ścisły pęk, podnosząc rozety ostrożnie ku górze i używając sznur­ka, słomy łub rafii. Liście muszą być wówczas suche, gdyż ina­czej będą gniły od środka. Podlewamy bardzo ostrożnie, aby nie moczyć liści. Po upływie 2—3 tygodni główki wycinamy. En­dywia jest wówczas smaczna, goryczkę mają tylko liście zew­nętrzne.

29.12.2010. 15:00